Adam (właśc. Franciszek) Studziński (1911–2008) to postać, która zapisała się w historii jako kapelan Polskich Sił Zbrojnych, generał brygady Wojska Polskiego, harcmistrz i niestrudzony strażnik pamięci o polskich bohaterach.
Droga do kapłaństwa i służby wojskowej
Urodzony w Strzemieniu, po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do zakonu dominikanów. Studiował teologię we Lwowie i Warszawie, a w 1937 roku przyjął święcenia kapłańskie.
II wojna światowa – kapelan „Skorpionów”
Po wybuchu wojny trafił na Węgry, gdzie duszpasterzował wśród polskich żołnierzy. W 1942 roku wstąpił do Wojska Polskiego, służąc w Palestynie i Iraku. Był kapelanem 4. Pułku Pancernego „Skorpion”, walcząc w kampanii włoskiej. Za udział w bitwie o Monte Cassino odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari.
Powrót do Polski i działalność niepodległościowa
Po wojnie wrócił do kraju, ale w 1950 roku został aresztowany przez komunistyczne władze i skazany na 10 lat więzienia (zwolniony w 1951 r.). Pracował jako proboszcz, później zajmował się konserwacją zabytków i gromadzeniem pamiątek kombatanckich.
Był nieformalnym kapelanem Związku Legionistów Polskich i organizatorem spotkań rocznicowych. Od 1981 roku pełnił funkcję honorowego kapelana Marszu Szlakiem I Kompanii Kadrowej, co sprawiło, że znalazł się pod inwigilacją Służby Bezpieczeństwa.
Pamięć o bohaterze
W 2006 roku prezydent RP mianował go generałem brygady Wojska Polskiego.
Po śmierci w 2008 roku został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim. Jego imieniem nazwano plac przed kościołem św. Idziego w Krakowie.
Jego życie to przykład poświęcenia, odwagi i służby Polsce – zarówno na polu walki, jak i w pracy duszpasterskiej i patriotycznej.
Kliknij aby uruchomic galeri!
